Nakon što su srpski prvaci Gligorije Jeftanović, Vojislav Šola i dr Danilo Dimović dali izjavu lojalnosti ministru Istvanu Burianu 3. maja 1909. u Beču, Srpska narodna organizacija, opredjelivši se u većini za "realnu" politiku, formulisala je na skupštini povjerenika u Sarajevu sredinom istog mjeseca svoje prigovore i prijedloge u pogledu zemaljskog ustava. Tada je pored ostalog zaključeno da se u predstavci ministru naglasi principijelan stav protiv konfesionalnih kurija, ali da se tome u datim okolnostima ne daje aktuelan značaj i traži korekcija broja virilista u korist Srba.lx U predstavci, koju su ministru Burianu proslijedili 19. maja 1909. Gligorije Jeftanović i Vojislav Šola19 pored drugih zahtjeva, traženo je da broj virilista za svaku konfesiju bude u istom srazmjeru koji bi trebalo da važi i za podjelu poslaničkih mandata. U tom pogledu insistiralo se na proporciji 2:3:4 u odnosima između katoličkih, muslimanskih i pravoslavnih mandata.20

Podnosioci predstavke, koja je do sada ostala nepoznata u literaturi, izrazili su posebno čudjenje i protest što je sefardski nadrabin Sarajeva treba da dobije mjesto viriliste u Saboru i što je uz to Jevrejima obećano da će imati jednog izabranog zastupnika. Pri tome je rečeno da su svi drugi konfesionalni virilisti reprezentanti većih jedinstvenih organizacija, dok Jevreji takve organizacije nemaju nego posjeduju jednu ustanovu posve lokalnog karaktera. Već iz tog razloga Jevreji se ne bi mogli izjednačiti sa drugim konfesijama, čiji virilisti ulaza u Sabor. Ni u odnosu na svoju brojnost Jevreji, po ovom mišljenju, ne bi mogli dobiti svog virilnog predstavnika. Srpski političari su smatrali da bi, s obzirom na malobrojnost Jevreja, bilo sasvim dovoljno da jevrejski birači svojim glasovima utiču na izbore odnosno na program poslanika. Izražavali su negodovanje zato što se Jevrejima daju privilegije na štetu Srba. Naglašeno je da kod svih ostalih konfesija tek na 25.000 stanovnika dolazi jedan poslanik, dok 10.000 Jevreja treba da dobije jednog poslanika i jednog virilistu.

U predstavi je osobito istaknuto da se Jevreji nisu nikad bavili "javnim poslovima naše domovine" i da se "njihova djelatnost nije nikada kretala izvan kruga trgovačkih špekulacija." Ovo je navedeno kao dodatni razlog da se Jevrejima ne da "poseban privilegovan položaj."

Prednji navodi bili su potpuno suprotni intencijama vlasti i u nesaglasnosti sa stavovima predstavnika ostalih nacionalno-konfesionalnih grupa. Baron Isidor Benko, civilni adlatus poglavara Zemaljske vlade, predlažući u februaru 1909. Zajedničkom ministarstvu finansija da Jevreji treba da dobiju jedan poslanički mandat u gradskoj kuriji, naglašavao je da su Jevreji odavno konzervativan i državotvoren elemenat, koji je igrao istaknutu ulogu u Bosni i Hercegovini na području trgovine, industrije i zanatstva. Benko je ukazao da su Jevreji prije austrougarske okupacije bili zastupani u svim upravnim tjelima, a dvojica Jevreja su bili članovi Turskog parlamenta. Jevreji, sa nešto više od 11.000 stanovnika, činili su dio gradske populacije u zemlji od oko 300.000 ljudi, koja je iako relativno malobrojna u odnosu na ukupan broj stanovnika, trebalo po rječima barona Benka da dobije polovinu od svih mandata. Cilj je bio da se stvori protuteža agrarnim interesima kao i onima iz drugih staleža.21

Za Jevreje su se zauzele i jevrejske gradske opštine u austrijskoj polovini Monarhije, predvodjene jevrejskom opštinom Beča, koja je podnijela memorandum ministru Burianu. U memorandumu je trženo da se bosanskohercegovačkim Jevrejima osigura posebno mjesto u Saboru bez obzira što njihov broj ne doseže 25.000 stanovnika. Pri tome se isticalo da su Jevreji uglavnom gradski elemenat, nosilac kulture i privrede a time i važan faktor u opštem razvirku zemlje. Na sjednici vladine ustavne ankete 16. februara 1909, na kojoj su Jevreje predstavljali Ješua Salom i dr Moritz Rotkopf, svi članovi ankete saglasili su se da se Jevrejima u gradskoj kuriji obezbjedi najmanje jedno izborno mjesto, s tim što bi posebno njihove vjerske interese u Saboru zastupao jedan viši jevrejski sveštenik. 21a Ovo su, medjutim, nekoliko mjeseci kasnije Jevrejima osporili u navedenoj predstavci reprezentanti Srpske narodne organizacije, koji zbog svog opozicionog stava nisu učestvovali u radu ustavne ankete nego su naknadno izložili svoje stanovnište prema pripremanim ustavnim rješenjima.

Medjutim, srpski protest protiv jevrejskih mandata nije mogao imati efekta. On je ipak bio indikator izvjesnih političkih tenzija, koje su se povremeno javljale izmedju srpskih političara i Jevreja. Ove tenzije su imale podlogu u različitom odnosu jednih i drugih prema austrougarskoj upravi i konkurenciji na ekonomskom području izmedju srpskog i jevrejskog gradjanstva.