Nasuprot vrlo značajnom doprinosu Jevreja privrednom i kulturnom razvitku, njihovo učešće u politici bilo je marginalno, ali zaslužuje da se i na to obrati pažnja. Za držanje Jevreja karakterističan je lojalan odnos prema vlastima kako u periodu turske tako i austrougarske uprave, te toleranran stav prema drugim konfesijama i nacijama. To je bilo uslovljeno specifičnim položajem i brojnošću Jevreja, koji se nisu, za razliku od drugih, politički organizovali na nacionalno - konfesionalnoj osnovi.

Kada je pri kraju turske vladavine, u okviru upravnih reformi, u Sarajevo 1865. formirana gradska uprava, beledija, u kojoj je pored gradonačelnika bilo sedam vijećnika, jedan od njih bio je predstavnik Jevreja. 13 Po austrougarskoj okupaciji provizornim opštinskim statutom grada Sarajeva 6d 22. avgusta 1878. Jevreji su u opštinskom vijeću dobili 4 mjesta (muslimani 5, pravoslavni 6, katolici 3). Kada je privremeni statut 10.12.1883. zamjenjen stalnim, u sastav opštinskog vijeća, koje je trebalo da odražava tadašnju konfesionalnu strukturu stanovništva, ulazila su 3 jevrejska predstavnika (uz 12 muslimanskih, 6 pravoslavnih i 3 katolička predstavnika). I nakon što je 18.02.1899. gradski statut unekoliko izmjenjen, broj vjećnika Jevreja kao i broj vjećnika pripadnika drugih konfesija, sem katoličke, ostao je nepromjenjen.14 Gradsko zastupstvo nije bilo demokratska institucija, jer se konstituisalo na osnovu vrlo visokog izbornog cenzusa, a jedna trećina njegovog sastava imenovala je Zemaljska vlada. Mada je imalo vrlo ograničenu autonomiju, gradsko zastupstvo davalo je značajan doprinos rješavanju niza komunalnih pitanja. 15

U previranjima uoči aneksije i Jevreji su početkom 1908. uvučeni u vrtlog političkih borbi. Povod su bile odredbe nacrta novog gradskog statuta Sarajeva, kojim se priznavalo doseljenim austrijskim i ugarskim državljanima pravo glasa. Inače, projekt novog statuta bio je zasnovan na modernim liberarnim načelima i predviđao je autonomno odlučivanje o svim opštinskim poslovima. Predsavnici Srba i većina muslimanskih zastupnika osporavali su izborno pravo doseljenicima. Nasuprot tome vijećnici Jevreji (Danon, dr Grunfeld, Salom) glasali su 8. februara 1908. zajedno sa hrvatskim vijećnicima i muslimanskom grupom Esadefendije Kulovića da se to pravo doseljenicima prizna, što je bila također intencija vlasti. Međutim, Većina vjećnika izjasnila se protiv izbornog prava stranaca, stoje dovelo do ostavke gradonačelnika i raspuštanja gradskog zastupstva. Na izborima održanim 13. aprila 1908, na kojima je učestvovalo 93% birača, pobjedile su one političke snage koje su predhodno ostale u gradskom vijeću u manjini. Mada je doseljenicima priznato izborno pravo, do promjene statuta nije došlo. 16 Međutim, glasanje u gradskom vijeću, i izborna kampanja vođena sa mnogo žući, zaoštrila je u delikatnim političkim prilikama uoči aneksije odnose između provladinih grupa i opozicije. Držanje jevrejskih vjećnika i birača ostavilo je određene tragove u daljim odnosima između Jevreja i Srba, koji su i docnije prebacivali Jevrejima da su svojim glasovima "odlučili u korist stranaca".17 Netrepeljivost prema strancima bila je, inače, tuđa kosmopolitskom duhu Jevreja.

Po okončanju aneksione krize na političkoj sceni u Bosni i Hercegovini dominiralo je pitanje uvođenja ustavnih institucija. Nijedna politička grupacija nije bila zadovoljna u pogledu nadležnosti budućeg Sabora, kao i sa nizom drugih odredaba ustavnog projekta. Tokom 1909. i početkom 1910. domaći političari su stavljali zamjerke i podnosili predstavke nosiocima vlasti u vezi sa odredbama budućeg ustava. Pri tome se težište njihovih zahtjeva sve više prenosilo na to da se jednoj ili drugoj konfesiji u Saboru dodijeli koji poslanički mandat više ili još koji virilist. To je bio razlog da su predstavnici Srpske narodne organizacije osporili Jevrejima pravo da budu predstavljeni u Saboru, jer su smatrali da bi to bilo na račun Srba. Inače, sve su političke stranke, izuzev Socijaldemokratske stranke B i H, prihvatile kao trenutnu neminovnost izborni sistem, koji je počivao na konfesionalnoj podjeli birača u odvojena izborna tijela, paralelno sa njihovom podjelom u posebne izborne kurije na osnovu socijalnog statusa. To je učinila i Srpska narodna organizacija, koja se u svom programu i javnom političkom djelovanju zalagala za parlamentarnu demokraciju i opšte, direktno i jednako pravo glasa.